Mnie śmieszą dość dziwne rzeczy. Dla przykładu: Ostatnio oglądałam film z moim chłopakiem i jego bratem. Wciągający horror, trzymający cały czas w napięciu kto spiskuje z kozłem-lucyferem i kto jest czarownicą. W pewnym momencie filmu jedna z bohaterek rozmawia z kozłem i ten ją kusi by została wiedźmą. Wiecie jakie pierwsze słowa wypowiedział by ją skusić? "A lubisz masło...?". Dziwne, ale nas skutecznie rozbawiło na kilka dni :D

Mnie śmieszą dość dziwne rzeczy. Dla przykładu: Ostatnio oglądałam film z moim chłopakiem i jego bratem. Wciągający horror, trzymający cały czas w napięciu kto spiskuje z kozłem-lucyferem i kto jest czarownicą. W pewnym momencie filmu jedna z bohaterek rozmawia z kozłem i ten ją kusi by została wiedźmą. Wiecie jakie pierwsze słowa wypowiedział by ją skusić? "A lubisz...

Studiuje weterynarię - tam bywa śmiechu.:) A jako, ze większość znajomych na wecie, więc opowiadamy sobie często różne historie i anegdotki zasłyszane gdzieś na uniwersytecie. Oto ostatnia zasłyszana przeze mnie.
Dziewczyna miała praktyki w klinice i przyszła do niej mała dziewczynka z chomikiem, który nic nie chciał pić ani jeść. Więc studentka pyta się małej właścicielki, czy chomik może nie wybrał się na eskapadę poza klatkę. Dziewczynka mówi, ze a i owszem, ale był to tylko krótka wycieczka pod lodówkę. Więc kładą chomika na stole i próbują go nakarmić. Chomika nie trzeba dwa razy prosić - wszystko zjada ze smakiem. Praktykantkę jednak coś zaniepokoiło. Mały pacjent miał coś w pyszczku. Zagląda, a tam magnes. Chomik nic nie jadł nie dlatego, ze był chory, ale dlatego, ze klatka była metalowa i siedział przytwierdzony przez magnes do jej ściany.:)

Studiuje weterynarię - tam bywa śmiechu.:) A jako, ze większość znajomych na wecie, więc opowiadamy sobie często różne historie i anegdotki zasłyszane gdzieś na uniwersytecie. Oto ostatnia zasłyszana przeze mnie.
Dziewczyna miała praktyki w klinice i przyszła do niej mała dziewczynka z chomikiem, który nic nie chciał pić ani jeść. Więc studentka pyta się małej właścicielki,...

Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, ale praca w aptece może dostarczać wielu stresujących sytuacji. I nie, wcale nie chodzi o pracę z lekami i związaną z tym odpowiedzialność. Rzecz tkwi w ludziach:
To jest za drogie, było tańsze. (Może 2 lata temu tak,ceny niczego nie stoją w miejscu)
Ile dostanę rabatu? ( Rabatu?? W spożywczym nigdy nie słyszałam, żeby można było negocjować rabat, więc dlaczego wszyscy myślą,ze w aptece tak?)
To zawsze było bez recepty. ( Nie, nigdy nie było.)
Pani mi pożyczy tej morfiny, bo ja potrzebuję. Receptę doniosę w przyszłym tygodniu.( Pożyczyć to ja Pani mogę dużo zdrowia. Morfina jest narkotykiem!! Ścisłego rozrachunku!)
W innej aptece to kosztuje połowę. Pani nie ma serca/chce mnie oszukać. ( To jest cena urzędowa. W innej aptece kosztuje dokładnie tyle samo.)

Dlatego razem z koleżankami z pracy śmiejemy się, żeby nie wyłysieć z nerwów nad tymi bzdurami, których musimy wysłuchiwać (żaden lek by nam już nie pomógł przy takiej dawce "trudnych" pacjentów każdego dnia):
-Była dziś ta pani Rabat w aptece.
-Jaką cenę ustalić na ten lek? Jakąkolwiek i tak będzie za droga!
-Idę na recepturę najeść się kodeiny.
-Była Pani X. Chyba odstawiła psychotropy. Bałam się!

Oczywiście kochamy naszych pacjentów,a żartujemy z nich tylko po to,żeby nie zwariować:)

Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, ale praca w aptece może dostarczać wielu stresujących sytuacji. I nie, wcale nie chodzi o pracę z lekami i związaną z tym odpowiedzialność. Rzecz tkwi w ludziach:
To jest za drogie, było tańsze. (Może 2 lata temu tak,ceny niczego nie stoją w miejscu)
Ile dostanę rabatu? ( Rabatu?? W spożywczym nigdy nie słyszałam, żeby można było...

JAYUS (j. indonezyjski) - żart tak bardzo nieśmieszny i źle opowiedziany, że nie można się powstrzymać od śmiechu
To słowo jest podstawą do zrozumienia mojego poczucia humoru i do wytłumaczenia, w jaki sposób suchymi żartami potrafię rozbawić innych.
Jest kilka rzeczy na świecie, które mogę określić moim ósmym cudem świata, a są to: lody, film "Deadpool" oraz suchary. Te ostatnie "kolekcjonuję", wybierając tylko te najlepsze (a może właśnie najgorsze? :D). Na samą myśl o nich potrafię zacząć się śmiać, więc gdy przychodzi moment opowiedzenia jednego z nich moim znajomym... No cóż, łatwo nie jest.
Jak sobie przypomnę, to najprawdopodobniej na palcach jednej ręki mogę zliczyć żarty, które dopowiedziałam do końca. Dlaczego? Ponieważ w trakcie opowiadania, przed punktem kulminacyjnym, zaczynam się śmiać i nie jestem w stanie nic więcej z siebie wydusić. Jayus! Przyjaciele w takim przypadku po prostu nie mogą się ze mnie i z mojego "żartu" nie śmiać. I choć zawsze jest tak samo i zanim będę mogła dojść do głosu muszę przebić się przez kilku minutowe wzbranianie się, to jednak myśl, że mogłam rozśmieszyć i poprawić humor moim bliskim (nawet takim biednym sposobem) jest kolejnym kandydatem na mój ósmy cud świata. :D

JAYUS (j. indonezyjski) - żart tak bardzo nieśmieszny i źle opowiedziany, że nie można się powstrzymać od śmiechu
To słowo jest podstawą do zrozumienia mojego poczucia humoru i do wytłumaczenia, w jaki sposób suchymi żartami potrafię rozbawić innych.
Jest kilka rzeczy na świecie, które mogę określić moim ósmym cudem świata, a są to: lody, film "Deadpool" oraz suchary. Te...

Ja i moja przyjaciółka miałyśmy naszą „bekę życia”, gdy w szkole przydzielono nas na praktyki do oddziału PTTK-u. Postanowiłyśmy pojechać tam wcześniej, aby zorientować się w lokalizacji i całej okolicy, jednak gdy przyjechałyśmy na miejsce i znalazłyśmy podany numer budynku, okazało się, że żadna instytucja turystyczna się tam nie mieści. Albo podano nam zły adres, albo wejście do oddziału PTTK-u znajdowało się w nieoznakowanym miejscu, bowiem przeszłyśmy całą ulicę w górę i w dół, bacznie się rozglądając, jednak loga PTTK-u nie wypatrzyłyśmy. Krążyłyśmy tak jakiś czas, aż w końcu postanowiłyśmy się poddać, nie mając pomysłu na rozwiązanie tego niespodziewanego problemu. Były to czasy, gdy smartfony i aplikacje GPS jeszcze nie funkcjonowały tak powszechnie, toteż nie mogłyśmy tak zwyczajnie zajrzeć do Internetu. Wracając do domu, gorąco rozmawiałyśmy o zaskakującej sytuacji, a że mamy podobne poczucie humoru, zamiast z tego powodu się stresować, zaczęłyśmy się natrząsać, że PTTK istnieje od starożytności i znajduje się już wyłącznie w miejscach, o których ludzkość zapomniała, stąd nie mogłyśmy go znaleźć. Gdyby się to nam udało, odkryłybyśmy pewnie zejście do jakiegoś mrocznego tunelu, gdzie grasują aligatory, a po dłuższej drodze wypłynąłby nam na spotkanie samotnie wiosłujący staruszek, przewodnik po tym podziemnym zamierzchłym świecie, i zamachał na nas ręką bez słowa, pokazując, że mamy za nim podążać. Ułożyłyśmy z tego całą historię, aż zaczęłyśmy płakać ze śmiechu.

Ja i moja przyjaciółka miałyśmy naszą „bekę życia”, gdy w szkole przydzielono nas na praktyki do oddziału PTTK-u. Postanowiłyśmy pojechać tam wcześniej, aby zorientować się w lokalizacji i całej okolicy, jednak gdy przyjechałyśmy na miejsce i znalazłyśmy podany numer budynku, okazało się, że żadna instytucja turystyczna się tam nie mieści. Albo podano nam zły adres, albo...

Nawiązując nowe kontakty, najchętniej rozmawiamy z osobami, które śmieszą te same żarty, co nas. Dlatego właśnie za każdym razem zastanawiam się, jak to możliwe, że wraz z przyjaciółkami tak świetnie się dogadujemy, pomimo tego, że śmieszą nas zupełnie inne rzeczy. Na przykład Ania gustuje tylko w czarnym humorze, żarty tego typu są na porządku dziennym, Natalia zaś uwielbia tzw. memy. W Internecie opublikowano nowe zdjęcie prezydenta? Oczywiście, Natalia od razu wysyła nam je wraz ze śmiesznym podpisem. Ja zaś śmieję się z rzeczy, które dla innych wydają się zupełnie normalne, pozbawione jakiegokolwiek wątku humorystycznego. Jedynym, co śmieszy wszystkie trzy, jesteśmy my same. Nasze zachowanie, nasze gesty, mimika, nawet i cisza, która czasem pomiędzy nami zapanuje wydaje się nam ogromnie zabawna. Spędzając razem czas, tworzymy nowy rodzaj poczucia humoru, wyjątkowy, jedyny w swoim rodzaju i zrozumiały tylko dla nas trzech. Osoby postronne, patrząc na nas mogłyby uznać, że zwariowałyśmy. Jednak przytaczając słowa pewnego Szalonego Kapelusznika : "Tylko wariaci są coś warci".

Nawiązując nowe kontakty, najchętniej rozmawiamy z osobami, które śmieszą te same żarty, co nas. Dlatego właśnie za każdym razem zastanawiam się, jak to możliwe, że wraz z przyjaciółkami tak świetnie się dogadujemy, pomimo tego, że śmieszą nas zupełnie inne rzeczy. Na przykład Ania gustuje tylko w czarnym humorze, żarty tego typu są na porządku dziennym, Natalia zaś...

- Jak minął dzień? - pyta mama.
- Tak sobie szłyśmy, szłyśmy i jadłyśmy, jadłyśmy - odpowiadamy.
- Ja też! Ja też!
- Wiecie, że zniesiono roaming w UE? - pyta Tata.
- To żeś zabłysnął. Jak chrząstka w salcesonie - odpowiadamy chórem.
Śmianie się w rodzinnym gronie to najlepsza rozrywka. I choć każdy w rodzinie trochę się różni, to gdy poczucie humoru jest u wszystkich takie samo, nigdy nie nudzimy się w swoim towarzystwie i zawsze dobrze się rozumiemy. Moi Rodzice, Siostra i ja chętnie oglądamy kabaretowe skecze. Nasi faworyci to Paranienormalni. Mariolka Krejzolka czy Janusz Tuzinek niezmiennie nas bawią, a ich powiedzonka wplatamy do własnych wypowiedzi. Ostatnio zafascynował nas skecz Neo-Nówki - „Pan Tadeusz”. Siłą rzeczy wyrażenia "szał" czy "jakie to proste i genialne" słychać u nas w domu codziennie. Lubimy też żarciki na temat Chucka Norrisa. A co:) Relacjonując przebieg dnia, inspirujemy się „Dniem świra”. Dodatkowo odznaczamy się ironicznym i absurdalnym poczuciem humoru. Na uwagę Taty, że jakaś metropolia się rozrasta, odpowiadam, iż niedługo będzie taka, jak nasza wieś. Widząc luksusowy samochód, zgodnie stwierdzamy, że jest prawie taki, jak nasz. Śmiejemy się też z samych siebie (np. ja mam tendencję do popełniania gaf), ale nikt się nie obraża, bo w czasie żartów czujemy się swobodnie:)
Humor łączy ludzi:)
Pół do nieba, pół do piekła, pół do ósmej – muszę kończyć.

- Jak minął dzień? - pyta mama.
- Tak sobie szłyśmy, szłyśmy i jadłyśmy, jadłyśmy - odpowiadamy.
- Ja też! Ja też!
- Wiecie, że zniesiono roaming w UE? - pyta Tata.
- To żeś zabłysnął. Jak chrząstka w salcesonie - odpowiadamy chórem.
Śmianie się w rodzinnym gronie to najlepsza rozrywka. I choć każdy w rodzinie trochę się różni, to gdy poczucie humoru jest u wszystkich takie...

Nic nie może być bardziej śmiesznego od ludzkiej głupoty. Najpierw jednak trzeba się do niej przyznać. A więc jeden, ale konkretny przykład:



- Oooo, nowy błyszczyk masz? - zapytała koleżanka patrząc na półkę z moimi różnymi bibelotami.
- Nieee, to nie błyszczyk... to... - odpowiedziałam, ale ona już trzymała pigment w swych rękach i nie zważając na to co mówię, zaczęła otwierać buteleczkę.
- To nie błyszczyk, powtarzam ci!!! - powtórzyłam głośniej i bardziej zdecydowanie.
- Oj, przestań przecież ci go nie zjem - poirytowała się po czym naniosła trochę farby na palec i zaczęła smarować nią usta...

3 minuty później...

JA- całkowicie zamurowana, siedzę i patrzę na koleżankę i jej neonowe usta.
ONA- całkowicie spanikowana zaczyna krzyczeć, bo nowe neonowe usta zaczynają ją piec i swędzieć na zmianę.
JA- zaczynam płakać... ze śmiechu
ONA- zaczyna płakać... chyba z rozpaczy

3 lata później...

Ej, a pamiętasz ja wysmarowałam się tą farbą do metalu, bo myślałam, że to był błyszczyk?? Hahaha. Myślałam, że to jakieś badziewie, bo nie miał nawet pędzelka. Hahaha. Potem byłam pewna, że to badziewie, które w dodatku uczula. Hahaha. O rany, jaka ja głupia. Hahaha

No tak, pamiętam... to wszystko prawda. Hahaha

I tak się hahahahamy z takiej głupoty do teraz...

Nic nie może być bardziej śmiesznego od ludzkiej głupoty. Najpierw jednak trzeba się do niej przyznać. A więc jeden, ale konkretny przykład:



- Oooo, nowy błyszczyk masz? - zapytała koleżanka patrząc na półkę z moimi różnymi bibelotami.
- Nieee, to nie błyszczyk... to... - odpowiedziałam, ale ona już trzymała pigment w swych rękach i nie zważając na to co mówię, zaczęła...

Najczęściej żartujemy z nas samych!
Trzeba mieć dystans do siebie i potrafić się śmiać z własnych wpadek! A ich nam nie brakuje!
Wystarczy przekręcenie słowa, pójście w nieodpowiednie miejsce z nieodpowiednią sprawą, albo próba włamania do samochodu, który jest identyczny jak nasz, a któż to pamięta gdzie dokładnie ostatnio parkował! Takich sytuacji jest masa w życiu każdego z nas, ale nie każdy potrafi z uśmiechem na twarzy opowiadać o swoich wpadkach! Ale na szczęście nam się udaje!

Najczęściej żartujemy z nas samych!
Trzeba mieć dystans do siebie i potrafić się śmiać z własnych wpadek! A ich nam nie brakuje!
Wystarczy przekręcenie słowa, pójście w nieodpowiednie miejsce z nieodpowiednią sprawą, albo próba włamania do samochodu, który jest identyczny jak nasz, a któż to pamięta gdzie dokładnie ostatnio parkował! Takich sytuacji jest masa w życiu...